Ο χαρακτηρισμός μπορεί να ακούγεται βαρύς αλλά, δε πρέπει να μας διαφεύγει ότι ο καβγάς δεν γίνεται για το «πράσινο» και το «μητροπολιτικό πάρκο» αλλά για να αρθούν τα άρθρα 11 και 12 του Αεροπορικού Κώδικα (Ν. 1815/88- ΦΕΚ Α/250 και απόφαση ΥΠΑ/Δ/359664/6190/3-8-2000, ΦΕΚ Β/1133) που περιορίζουν τα ύψη των κατασκευών στις γειτονικές περιοχές. Σε απλά ελληνικά αυτό σημαίνει ότι η επαναλειτουργία του αεροδρομίου θα εμποδίσει:
α. το «ρίξιμο» ορόφων στις υφιστάμενες οικοδομές ή σε εκείνες που πρόκειται να αναγερθούν
β. την εκμετάλλευση του αμύθητου αξίας «φιλέτου» των 1000 στρεμμάτων που προορίζονται για «ήπια οικιστική ανάπτυξη από εργολάβους, μεσίτες και ισχυρούς του χρήματος και της διαπλοκής
γ. τη μετατροπή ενός ελεύθερου (σήμερα) χώρου 5.400 στρεμμάτων σε μία νέα «Γλυφάδα» με δεκάδες μπαρ, εστιατόρια, κλαμπ, φαστφουντάδικα και κάθε λογής καταστήματα.
Το κλείσιμο του αεροδρομίου αφαίρεσε από την Αθήνα των 4,5 εκατομμυρίων κατοίκων τη δυνατότητα να έχει αυτό που διαθέτουν όλες σχεδόν οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες: ένα μικρό αεροδρόμιο μέσα ή κοντά στη πόλη που θα καλύπτει τις ανάγκες του μισού πληθυσμού της χώρας! Όμως, η επαναλειτουργία του αεροδρομίου θα καλύψει τις ανάγκες της Γενικής Αεροπορίας, του ΕΚΑΒ κλπ.
Σε καμία χώρα του αναπτυγμένου κόσμου δεν κλείνει αεροδρόμιο για τον απλό λόγο ότι, είναι σχεδόν αδύνατο να ανοίξεις άλλο.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου